Karate Kyokushin

Zanim dojdzie do wolnej walki (jiyu-kumite) karateka praktykuje metody walki umownej, w której jak sama nazwa wskazuje występuje pełna aranżacja ról atakującego i broniącego się.

Obie osoby znają nawzajem swoje zamiary, ruchy są wcześniej ustalone. W tych formach kumite chodzi o to, by ćwiczący stopniowo przechodził do wykonywania technik samodzielnie, uderzając w powietrze (walka z cieniem), do praktykowania uderzeń, kopnięć i bloków w obecności partnera, który również jest w stanie blokować i kontratakować. Progresja umiejętności odbywa się tutaj poprzez opanowanie ruchów ataku i obrony wobec realnego przeciwnika oraz opanowanie rytmu i koordynacji.

Powyższe metody znane są ogólnie jako walka na 5 kroków (Gohon-kumite), walka na 3 kroki (Sanbon-kumite), i walka na 1 krok (Ippon-kumite). W walce np. na 3 kroki mamy do czynienia z trzema z góry określonymi atakami, broniący się po trzech jednakowych obronach kontratakuje określonym ciosem. W walce na jeden krok mamy do czynienia tylko z jednym atakiem - broniący się ma więc mniej czasu na wykonanie obrony i ataku. Zwykle - w walce umownej - ćwiczący na zmianę odgrywają role atakującego i broniącego się. W kyokushin Karate istnieje też specjalny rodzaj walki umownej - tzw. Kyokushinkai Kumite, w którym oprócz kombinacji ataku i obrony, ćwiczący praktykują poruszanie się w pozycji walki, imitują też reakcję po otrzymaniu poszczególnych uderzeń.

Formą przejściową między walką umowną a jiyu-kumite jest Randori. Jest to pewna konwencja walki podporządkowana z góry określonym zadaniom taktycznym lub technicznym. W tej metodzie treningowej zaleca się, by walczący stosowali jak najwięcej technik (również tych, których praktykę w walce rozpoczynają), w rożnych kombinacjach i wariantach, bez ustalenia wcześniej technik ataku i obrony lecz wg zasady improwizacji, tak jak ma to miejsce w wolnej walce. By jednak takie eksperymentowanie mogło mieć miejsce, gwałtowność jiyu-kumite, zastępuje się w Randori płynnością ruchów ograniczoną siłą uderzenia.